MASYW ŚNIEŻNIKA – ŚNIEŻNIK

PASMO GÓRSKIE; Sudety Wschodnie

MASYW ŚNIEŻNIKA;  najwyższy szczyt „Śnieżnik” 1425 m n.p.m.

4 –  Szczyt Korony Gór Polski

ŚNIEŻNIK  zdobywamy dwa razy:

  1. Razem z Alą – latem
  2. Z naszą grupą  turystyczną – jesienią

Śnieżnik (1425 m. n.p.m.) jest najwyższym szczytem Masywu Śnieżnika oraz w polskich Sudetach Wschodnich.

Za względu na znaczną różnicę wysokości pomiędzy Śnieżnikiem a okolicznymi szczytami wyrasta znacząco ponad otaczające szczyty

– jednak najlepszy widok na szczyt jest od południa z Czech, gdzie nie jest zasłonięty przez okoliczne góry.

Wysokość oraz usytuowanie Śnieżnika tworzy z niego doskonały punkt widokowy.

Ze szczytu widać:

  • na północy: Karkonosze (w tym Śnieżkę), Górę Ślężę, Jezioro Otmuchowskie oraz Nyskie, a nieco bliżej Czarną Górę oraz Igliczną
  • na zachodzie: Zieleniec, Góry Bystrzyckie i Orlickie
  • na południe: pasmo z Małym Śnieżnikiem i Trójmorskim Wierchem (wyraźnie widoczna wieża widokowa)
  • na wschodzie: Stronie Śląskie (bardziej na północ), Jeseník (w tym wieża na Pradědu) – bardziej na południe

Śnieżnik jest wypiętrzeniem znajdującym się na zejściu się kilku grzbietów.

Z południa schodzą się dwa pasma – jedno położone całkowicie w Czechach oraz drugie graniczne ze szczytami

takimi jak Trójmorski Wierch, Puchacz czy Mały Śnieżnik. Od północy pasmo górskie z Czarną Górą,

zaś od wschodu niższe pasmo ciągnące się do Przełęczy Płoszczyny, gdzie Masyw Śnieżnika graniczy z Górami Bialskimi.

Od północy nachodzą dwa pasma – jeden nieco z zachodu od Czarnej Góry, zaś drugi od Stromej i Młyńska.

Śnieżnik zbudowany jest w części wschodniej z gnejsów słojowo-oczkowych, zaś w zachodniej z łupków metamorficznych

(w tym też obszarze można znaleźć granaty najczęściej umieszczone w łupkach). Na północnym skraju występują także wapienie krystaliczne.

Od czeskiej strony na południowym zboczu znajduje się rozległa nisza niwalna – pozostałość po okresie zlodowacenia.

Ze Śnieżnika uchodzą liczne źródła rzek – na stronę polską spływają potoki Czarnej, Wilczki, Kleśnicy czy Kamienicy.

Po stronie czeskiej swoje źródło ma jedna z większych czeskich rzek – Morava.

Z Tarnowa do Międzygórza  jest ok. 360 km samochodem pokonujemy  tą trasę w cztery godziny.

Kierujemy się  na Kłodzko, Międzylesie w  Wilkanowie skręcamy do Międzygórza.

  • Zamieszkujemy w Pensjonacie WICHROWE WZGÓRZA  – czysto,  przytulnie i  umiarkowane ceny – polecamy

Godzina 6.00 – po szybkim śniadaniu, przy pięknie zapowiadającym się dniu czerwonym szlakiem

idziemy centrum  przeuroczej  miejscowości Międzygórze.

Czerwony szlak prowadzi nas ul. Słoneczną, maszerując wzdłuż Wilczki mijamy kolejne pensjonaty i dochodzimy do parkingu.

Przez jakieś 1500 metrów idziemy drogą asfaltową, droga jest jeszcze łagodna i niewymagająca.

Następnie po przekroczeniu mostu kierujemy się w stronę  lasu.

Po kilkunastu minutach nadszedł czas na pierwsze “wspinanie” – opuszczamy dolinę Wilczki i

rozpoczynamy dosyć wymagające podejście po zboczu Średniaka.

Nie trwa ono jednak zbytnio długo, bo za chwilę dochodzimy do szerokiej, utwardzonej drogi,

z której roztaczają się piękne widoki na dolinkę i Smrekowiec.

Dalsza trasa nie jest wymagająca, prowadzi w większości po ubitej drodze,

a górską ścieżkę odczujemy dopiero na wysokości szczytu Średniaka (1210 m). Idzie się wtedy po kamieniach.

Po kilkuset metrach znów czeka nas dosyć mocne podejście. Idziemy cały czas zboczami Średniaka –

tym razem od strony Małego Śnieżnika i doliny z potokiem Czarna.

Walory widokowe można ocenić dopiero w partiach szczytowych,

bo czasami zza drzew wyłania się masyw Małego Śnieżnika, który jest cały zalesiony.

Mijając w górze Kozie – a w dole Dzikie Skały, dochodzimy

w końcu do Hali pod Śnieżnikiem i znajdującego się na niej schroniska.

Wędrówka pod schronisko zajęła nam 1,5 godziny.

Nazwa może trochę mylić. Dokładniej to schronisko znajduje się pod Śnieżnikiem (1425 m).

Po wejściu do środka pijemy herbatę jemy pyszne  kanapki przygotowane przez Alę i udajemy się w kierunku naszego celu.

Odcinek od schroniska na sam szczyt ŚNIEŻNIKA jest chyba najpiękniejszy ze wszystkich znajdujących się w okolicy.

Przez chwilę idziemy tylko po lesie, a potem wychodzimy na otwartą przestrzeń z cudownymi widokami.

Odcinek ten ma jakieś 2 km  podejścia, piękne widoki są powodem że nie czujemy zmęczenia, ani sporego podejścia.

Na samym Śnieżniku (1425 m) w przeszłości istniało schronisko i wieża widokowa.

Pozostały tylko ruiny i skały które są najwyższym punktem Masywu Śnieżnika.

Jest czas na ucztę widokową, która jest balsamem dla naszych oczu.

Robimy fotki,  rozmawiamy i cieszymy się chwilą która na długo pozostanie w naszej pamięci.

Po odpoczynku schodzimy z powrotem w kierunku  schroniska  i udajemy się na Mały Śnieżnik (1326 m).

Szlak zielony prowadzi nas przez jakieś 2 kilometry.

Przez cały odcinek idzie się łagodnie a dopiero przy szlaku następuje ostrzejsze podejście.

Na najwyższy punkt nie prowadzi żaden szlak, ale jest porobionych sporo ścieżek.

Mały Śnieżnik (1326 m) jest bardzo dobrze oznaczony, wracamy pod schronisko taką samą trasą.

Odwiedzamy schronisko po raz drugi  w tym dniu.

Pijemy herbatę i zjadamy zamówioną szarlotkę . Ala w każdym odwiedzanym schronisku zamawia szarlotkę

i tym samym tworzy turystyczny szlak szarlotkowy.

Ze schroniska do Międzygórza pójdziemy teraz inną trasą – wybieramy szlak niebieski.

Droga jest o wiele mniej wymagająca, ale dłuższa – ok. 7 km.

Schodzimy do Przełęczy Śnieżnickiej a dalej zboczem Smrekowca.

Ostatni etap zejścia do Międzygórza pokonujemy szlakiem zielonym, wchodząc do miejscowości od strony Czarnej Góry.

Pokonanie całej trasy z postojami zajęło nam ok. 5 godzin

Nie należy ona do najtrudniejszych, ale mniej wprawni turyści muszą być świadomi, że się trochę zmęczą.

Nieco zmęczeni dotarliśmy na parking. Przemierzając takie trasy można powiedzieć,

że ogromnym plusem jest to, że startuje się i kończy w tym samym miejscu.

W centrum idziemy na dobry obiad do przytulnej knajpki ,

następnie  zwiedzamy Międzygórze dowiadując się o historii tej pięknej miejscowości.

Historia  MIĘDZYGÓRZA

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1631 roku. Mieszkało tutaj wówczas 18 gospodarzy, itd.

Po zapoznaniu się z historią Międzygórza  przy pięknej popołudniowej 

pogodzie pełni wrażeń wracamy do pensjonatu Wichrowe Wzgórza .

Wieczorem przy piwku, piosence turystycznej  oraz dźwiękach gitary – omawiamy program na kolejny dzień.

W kolejnym dniu zwiedzamy sanktuarium  na Górze Iglicznej, Wodospad Wilczki i Ogród Bajek.

Po wykwaterowaniu i pożegnaniu się z gospodarzami jedziemy zwiedzać :

Jaskinię Niedźwiedzią w Kletnie, kopalnię Uranu w Kletnie oraz Kopalnię Złota w Złotym Stoku.

  • Drugi raz zdobywamy ŚNIEŻNIK z grupą turystyczną NA WARIATA PRZEZ PÓŁ ŚWIATA.

  • zamieszkujemy w Pensjonacie NAD WODOSPADEM – polecamy; świetni gospodarze, czysto, przytulnie i smaczne jedzenie.
  • Wieczorem w kawiarni pensjonatu zorganizowaliśmy świetną imprezę na której bawiliśmy się do białego rana.

Masyw Śnieżnika zachwyca przyrodą a Śnieżnik przyciąga wielu turystów nie tylko z Polski.

Międzygórze to miejscowość, którą musicie odwiedzić,

atmosfera tej miejscowości przeniesie Was w minione piękne czasy.

Poznaliśmy nowy i piękny region Polski do którego z przyjemnością wrócimy.

W notatniku odnotowuję zdobycie razem z żoną Alą czwartego szczytu Korony Gór Polski.

FOTOREPORTAŻ; Ala i Bogdan Kurek

BODI

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.